ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΣ

Μοιρασες τον λογο σαν ψωμι

Να χορτάσεις την πείνα

Άγγιξες μ’ αγάπη το κορμί

Και ολάνθιστα κρίνα

Στην καρδιά μου ξυπνήσανε

Τράβηξες μιαν ίσια χαρακιά

Και την έκανες δρόμο

Ξόρκισες την ώρα την κακιά

Εφιάλτη και τρόμο

Η ψυχή μου δεν γνώρισε

Ξόδεψες κοπίδι και σφυρί

Να λαξέψεις την πέτρα

Είπες πως το χέρι μπορεί

Να ορίσει τα μέτρα

Που η φύση σου δίδαξε

Άφησες στη μέση την σκηνή

Που σου φάνηκε ψέμα

Μα παλάμη ποτέ αδειανή

Και παράκλησης βλέμμα

Πεινασμένα δεν έδιωξες

Χτύπα τις χορδές σου φως μου

Χτύπα τες καλά

Έναν τόνο βαθύ τώρα δώσ’ μου

Να με πάρει απαλά

στο γιορτάσι του κόσμου.

Χτύπα τις χορδές και πέρνα

Χτύπα τες καλά

Της σιγής να τοξέψεις την φτέρνα

Που αγάπες χαλά

μ' αντοχή τις ελπίδες μου κέρνα.