F E M I N A

Για μιαν ιδέα ελαφρά πιεστική

και μια τρελή διχογνωμία σαν μια ζάλη

ήρθα να σε ΄βρω λες και ήσουν κάποια άλλη

ήρθα να σε ΄βρω για να δω αν θα ΄σαι εκεί

Λίμνες τα μάτια σου τα ονειροσκεπη

νύχτες ατέλειωτες θαρρείς δεν ξημερώνει

μαβιά ματόκλαδα , ίδια «μη με λησμονει»

υγρά ,βαριά ,βαμμένα κι όμως ασεβή

            Τόνοι της τρέλας στων χειλιών την μουσική

            όλο καμπύλες αν και λίγο γερασμένα

            πως δεν ανοιξαν για να πουν έστω ένα ψέμα

            δεν είναι άλλοθι μηδέ κι απαντοχή

τούτη την ώρα είσαι κοντά μα όλο φεύγεις

             σαν το νερό ,σαν την ανάσα την στερνή

             ειν΄η Αγάπη άραγε αυτή που σ΄οδηγει

             η ειν΄το φύλο μου αιτία και με ψέγεις

 Χοντρές σταγόνες η βροχή και όλο πέφτει

              χάνω τους στόχους μου και τις στρατηγικές

              δεν ειπώθηκαν πλέον λέξεις μαγικές

              παντιέρα ο λόγος μου και κρέμεται σαν ξέφτι

  Τώρα σε ξέχασα γιατί δεν με συμφέρει

               να κουβαλάω αμαρτίες αλλονων

               των ερινυών ν΄ακουω συρίγματα βελών

               και τη σελήνη να μου δείχνει άλλο ταίρι

   Πάνω στις άκρες των τειχών της Ιεριχούς 

   προσμένω τρέμοντας τις σάλπιγγες να ηχήσουν

               θα΄ναι μια λύση και θα μου ξαναθυμίσουν

               -γλυκιά η Ελπίδα- με το «πάλι» της ηχους.