ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Σε φεγγαρόλουστη γιορτή, σ’ αρχαίο πανηγύρι

μεσ’ στην χαρά πως έρχεται το όγδοο φεγγάρι

εκεί σαν να συνάντησε η μέλισσα την  γύρη

πετώντας από λουλουδιού, σε λουλουδιού την χάρη .

Κι ήταν τα χείλη κόκκινα, τα μάτια μενεξέδες

τα δάχτυλα σου ήταν ζεστά, στα χέρια μου που τα ‘χα

και το κορμί σου ώριμο σαν φρουτ’ απ’ τους μπαξέδες

όταν μου πήρες την πνοή μ’ ένα φιλί μονάχα

Θέλω να σ’ έχω αλλά πως που μοιάζεις του Ονείρου

που φεύγει με το ξύπνημα, σαν πάχνη στον αγέρα

κι αφήνει μόνο μια γλυκιά ανάμνηση τ’ απείρου

κι ένα παράπονο βαθύ να τρέμει στον αιθέρα

Σε φεγγαρόλουστη γιορτή, τα μάτια μου σαν κλείνω

φεύγω πετάω κι έρχομαι σε σενανε σαν ξένη

να ξαναζήσω άλλη μια  στο πανηγύρι εκείνο

που είναι όλα φωτεινά κι ο θάνατος πεθαίνει .