Είμαι δική σου

Ψαλίδισε μου τα φτερά να μη σου φύγω,

Μ΄ αρέσει πια η φυλακή που μέσα μ΄ έχεις.

Οι αλυσίδες γιναν μέλη του κορμιού μου.

Το φως απ΄ το σκοτάδι όσο απέχει,

Τόσο απέχει κι η αγάπη απ΄ τη φυγή μου.

Μα κι αν θα φύγω,

Ο άνεμος μακριά σου αν με πάρει,

Πάντα , στα μάτια μου θα έχω την μορφή σου,

Στα χείλη τα στεγνά μου το φιλί σου.

Την γνώμη μου θ΄ αλλάξω φορές δέκα,

καθώς τα φίδια που αλλάζουν την στολή τους.

Ο,τι πιστεύω στον αγέρα θα σκορπίσω,

Σαν που την τέφρα των νεκρών τους οι Ινδοί.

Μα ειν΄ αδύνατο ν΄ αλλάξω αυτό που είμαι.

Κι είμαι δική σου.

Το λέει κρυφά το βότσαλο στο κύμα.

Το λένε τα΄ άστρα του ουρανού προτού χαράξει.

Το σώμα μου σε κάθε μια του πράξη.