Η Αληθεια της Αληθειας

Απ’ όλους τους ανθρώπους που αγαπώ

ζητώ συγνώμη .

Γιατί πολλους  επληγωσα γυρεύοντας

 – πολλες φορες εις ματην –

Αληθεια !!

Της Αληθειας την Αληθεια ;

 – πολλές φορές εις μάτην –

Μα τούτο το ‘μαθα καλά :

Ειν’ ο χαλκάς που πάνω του κάποια στιγμή

Το έχει σου για πάντα θα κρεμάσεις ,

τέτοιος που τον επιστεψες .

Ζητάει μονάχα σύνεση

και θέληση μεγάλη ,

κάπου για πάντα να πιαστείς

Κι αν κάνεις λάθος και πιαστείς

προτού το ένστιχτο να σε καθοδηγήσει

Κανε την πίστη υπομονή

και την ψυχή σου της ξαγρύπνιας εργαστήρι .

Όταν ωστόσο την Αλήθεια σου θα βρεις

κάπου χαμένη στο σκοτάδι

– πιότερο θα την νιώσεις !

Θα ‘ναι για σένα έσχατο

και δύσκολο εμπόδιο

το ίδιο το σκοτάδι

Που πολεμάει ,

απελπισμένα πια ,

να στηνε κρύψει .

Την λύση «έκαστος ημών»

μονάχος πρέπει να την βρει

τον νόμο τον αδήριτο πάντα τηρώντας

πως όσο μεγαλύτερη φωτιά τόσο λαμπρότερα

το πρόσωπο της θα φωτίσεις

ξεχνώντας πως δεν έχεις άλλο παρά την πίστη σου

για ίσκα κι αναπτήρα 

και το φτωχό σου το κορμί

Τροφή της φλόγας .

In girum imus nocte et consumimur igni