ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ

                                                      Λίγη βροχή

                                          στου καπέλου σου το γείσο

                             κρατάει το ίσο μπρος σε χαλεπούς καιρούς

                                που μας φίλεψαν φωτιές και κεραυνούς

                                           Η ματιά σου με πληγώνει

                                                μα δεν με εξιλεώνει

                            Μην κρίνεις πια πράξεις , λόγια και εικόνες

                                        δεν μας πρέπουν Παρθενωνες

                                                     Μη με κοιτάς

                        εγώ ασάλευτος θα ζήσω για να τους ξανακερδίσω

                                                     Μη με κοιτάς

                                                   Αλλού κι αν πας

                                         το κορμί σου εδώ θα λιώνει

                                 πάνω στο χιόνι που με αίμα το κεντάς

                                 και τα έργα μας σπυρί - σπυρί μετράς

                                              το βλέμμα σου σώνει

                                             μα περίσσεψαν οι πόνοι

                                 Μη δίνεις πια συμβουλές λαθών αιτίες

                                            δεν σου πρέπουν εξορίες

                                                     Μην αλυχτάς

                                            σαν τον λύκο το φεγγάρι

                                            γίνε ελπίδα να μας πάρει

                                                    Να μας κοιτάς