ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΑΝ ΤΗΝ ΝΤΡΟΠΗ

                                    Πήρε αέρας να φυσάει από νωρίς

                                    και στροβιλίζει στο σοκάκι τις αφάνες .

                                    Κλειστά πατζούρια , μια ταμπέλα « ΟΔΟΣ ΦΥΛΗΣ »

                                    και στη γωνιά , θολές φιγούρες , δυο πουτάνες .

                                    Μόλις ανάψανε τα Φώτα της Δ.Ε.Η.

                                    κίτρινα Φώτα , τσιμπλιασμένα , της ορφάνιας .

                                    Ένα σκυλί βρήκε απάγκιο στο γιαπί ,

                                    τώρα θα ανάψει το φωτάκι και της Ρανιας .

                                    Κόκκινο σαν την ντροπή - Αίμα ,δίστομο μαχαίρι

                                    Κίτρινο όπως το μίσος - Η αρρώστια η χλωμή

                                    Πράσινο , ελπίδα ίσως - Στη ματιά σου την ωμή

                                    Έρωτας , χαράς κλοπή - που σου όπλισε το χέρι .

                                    Βήμα το βήμα σε οδήγησε εκεί

                                    η μοναξιά και η ζωή σου στις αλάνες ,

                                    το μεσοφόρι καθώς ρίχνει η αλλοδαπή

                                    παραδεισένιες σε μαυλίζουνε καμπάνες .

                                    Βράδιασε κιόλας και στα σύρματα ψηλά

                                    τα ηλεκτροφόρα τραγουδάνε οι ερινύες .

                                    Δεν είναι τίποτα , ο άνεμος βογκά ,

                                    μετράει πόσες σε πρόδωσαν Ουρανίες .