Μ Ι Ζ Ε Ρ Ι Α

                                 Τα δίχτυα της ανάγκης που σε ζώνουν,

                                 με μύθους Βιβλικούς δικαιολογείς ,

                                 πως τάχα ξεπληρώνεις αμαρτίες

                                 των προπατόρων που δεν γνώρισε κανείς .

                                 Τις νύχτες που η κούραση σε θλίβει

                                 το έχει σου χρυσάφι αναμετράς .

                                 Πικρό χαμόγελο , ανταύγεια της φωτιάς

                                 που οξειδώνει το φτενό κορμάκι της χαράς.

                                 Δεν στέργει να τραφεί χωρίς ελπίδα .

                                 Δεν δίνει τίποτα εσύ αν δεν δοθείς .

                                 Ένα μικρό παιδί στη μέση της βροχής ,

                                 να τι στομώνει του θανάτου την λεπίδα .

                                 Γυρίζει ατέλειωτες φορές του χρόνου ο δείκτης

                                 και όλοι οι κύκλοι απαράλλακτοι θαρρείς

                                 μα εκείνο που αρνιέσαι να γευτείς

                                 είναι ο μόνος θησαυρός της ξεχασμένης κρύπτης.

                                 Δώσου στη Φύση σαν το γάργαρο νερό .

                                 Μπορείς και πρέπει να νικήσεις τη Μιζέρια ,

                                 μεσ’ στο φαρμάκι ειν’ βουτηγμένα όλα τα χέρια

                                 τα στολισμένα με χρυσάφι αστραφτερό .