Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ

                                          Σε χρυσοστόλιστο θρονί καθότανε ο Δίας

                                          κι ήταν στα πόδια του κοντά ο Ηρακλής ο γιος του

                                          όπου για πάντα τους θνητούς πριν λίγο είχ’ αφήσει

                                          κι απ’ της ζωής τα βάσανα είχε αναχωρήσει

                                          Κάλεσμα κάνει στους θεούς τον γιο του να γνωρίσουν

                                          εκεί στον Όλυμπο ψηλά να τον καλωσορίσουν

                                          Και ήρθαν οι Ολύμπιοι , τάβλα ασημένια στήσαν

                                          με το φαΐ και το πιοτί το πανηγύρι άρχισαν

                                          Εκεί που όλοι γλεντούσανε "καλώς τον καλώς ήρθες"

                                          και τα ποτήρια τσούγγριζαν και πίναν και μεθούσαν

                                          ο Πλούτος , γέρος , πονηρός σηκώνει το κροντήρι

                                          να πει το καλώς όρισες να μπει στο πανηγύρι

                                          Τότε τον είδε ο Ηρακλής , το μούτρο του στραβώνει

                                           απάντηση δεν έδωσε ανάβει και ιδρώνει

                                          Βλέπει ο Δίας το παιδί σκύβει και το ρωτάει

                                          «Τι έτρεξε και κόρωσες ;» κι εκείνος τ' απαντάει

                                          «Απ’ όταν εγεννήθηκα στα βάσανα που μπήκα

                                          τον κόσμο όλο γύρισα μα πουθενά δεν βρήκα

                                          τον γερο τούτον στου φτωχού το ταπεινό καλύβι

                                          μα πάντα μόνο με κακούς τον κώλο του να τρίβει»