Κ Α Π Ν Ο Σ

                                             Τη νύχτα που περάσαμε μαζί

                                             την καρατόμησε το φως μιας χαραμάδας

                                             κεντώντας ακανόνιστο γαζί

                                             στ’ ανάκατα σεντόνια της παστάδας

                                             Προσκέφαλο κι ο χρόνος σταματά

                                             καθώς κυλάει στο σημάδι που χει αφήσει

                                             το βάρος των ονείρων που κλεφτά

                                             σε γαλούχησαν στου παράνομου τη φύση .

                                             Λεπτές κλωστές , ανάερος καπνός

                                             απ’ το τσιγάρο που αργοκαιει στο τασάκι ,

                                             το μήνυμα που άφησες και πως

                                             να το ακυρώσει το μεγάλο μου μεράκι ?

                                             Δεν θα τολμήσω πια να κοιμηθώ

                                             κοντά στο σχήμα που το σώμα σου αφήνει ,

                                             φοβάμαι πως τρελός θα πλανηθώ

                                             και θα νομίσω πως αόρατη έχεις μείνει .