Χαοτικος Ρομαντισμος
Ο Ξ Ε Ν Ο Σ
Έρημος δρόμος , μουσκεμένος ,θλιβερά
τα Φώτα απ΄ τις κολόνες καθρεφτίζει .
Βήμα πνιχτό και το παλτό στους ώμους που κρεμά
γερτή σκιά που ταπεινά μονάχη ξεχωρίζει .
Γρίλιες μισάνοιχτες , δωμάτια σκοτεινά ,
το κρύο , η μοναξιά καλή παρέα ,
αντάμα πάτε , η ζωή σου τους κερνά
τους καταθέτει τα όνειρα σου τα ωραία .
Ο ξένος στέκεται στην πόρτα σου σιμά ,
σκύβει , πασχίζει για να δει ν΄ αναγνωρίσει
κάποιο σημάδι που ο χρόνος κι η φθορά
ανέπαφο στο διάβα τους να το ΄χουνε αφήσει .
Ακούς τον ήχο , το χερούλι που χτυπά ,
μα ... ίσως είναι η καρδιά σου που σπαράζει .
Γαϊτάνι πλέκει η ελπίδα κι η χαρά
τον ύπνο σου τον άχρονο , στερνή φορά ταράζει .
Δαγκώνει ο τοίχος ο γυμνός το γιασεμί
καθώς ζηλόφθονα πασχίζει να σε κρύψει .
Το ξένο βλέμμα δεν το θέλει , το μισεί !.
Του Χρόνου το κατόρθωμα λυσσάει να καλύψει .