ΠΑΙΞΕ ΒΙΟΛΙΣΤΗ

                            Παίξε βιολιστή δοξάρι το δοξάρι

                            βρέχει τα μάτια μου βροχή παντοτινή .

                            Χρωστάω χάρη στον Θεριστή

                            που θα ‘ρθει να με πάρει .

                            Κι αν φευγαλέα  άνοιγ’  η αυλαία της Ζωής

                            είναι μόνο για να την δω να περνά γελαστή ,

                            σαν κορίτσι στην βροχή

                            σαν της δροσιάς μαρμαρυγή .

                            Καλή στιγμή ,

                            μιας κι είναι όλα στην γιορτή

                            Χαρά και Θάνατος μαζί .

                            Παίξε βιολιστή για το στερνό Αντίο

                            φεύγ’  όπως ήρθα , μοναχός , πεντάρφανος .

                            Για μας τους δυο η Μουσική

                            θα διώξει πια το κρύο .

                            Μ’  αν στο σκοτάδι , νιώσω το χάδι το τυφλό ,

                            τότε πάλι θα πορευτώ με σκοπό στη Ζωή ,

                            σαν πουλί π’ ακροβατεί

                            στα κύματα την ροδαυγη .

                            Καλή στιγμή

                            μιας κι είναι όλα στην γιορτή

                            Χαρά και Θάνατος μαζί .