Ρ Ω Ξ Α Ν Η

                                    Μαργαριταρένιο σου φορούν διάδημα

                                    κι οι κλαγγές των όπλων σίγησαν

                                    στις όχθες του Ινδού , πέρα’ απ’ τα Βάκτρα .

                                   Της Ολυμπιάδας το παιδί στάθηκε ,

                                    μεσ’ στα μαύρα μάτια σου χάθηκε ,

                                    η κλέφτρα Ανατολή τον έχει πάρει .

                                   Ρωξάνη που τον πόθησες πολύ του δίνεις  το φιλί

                                   σε γάμο που δεν έμελλε να δώσει παρεξ πίκρες και οργή ,

                                   τόνε καλοπιάνεις , τον χαϊδεύεις , του μιλάς μ’ υπομονή .

                                   Ψέματα , ειν’ όλα ψέματα !

                                   Ειν’ η Αλήθεια , θα το δεις , κι αυτή ένα Ψέμα ,

                                   Ψέμα που αλλάζει όλα τα πράγματα .

                                   Πάνω στο ζεστό σου το κορμί απλώθηκε ,

                                   με ορμή σου δόθηκε , κράτα τον ,

                                   της Δύσης κουρασμένο στρατιώτη .

                                   Σκλάβο και στερνό ταξιδευτή του σώματος

                                   που κανείς αόμματος , μάτια μου ,

                                   λυράρης ποιητής δεν το ‘χει ψάλλει .

                                   Ρωξάνη , αίμα , ξύδι και χολή του δίνεις κι αφορμή

                                   τον Φίλο να θρηνήσει που δεν κιότεψε την γνώμη του να πει

                                   τόνε κρασοπλενει ,τον στολίζει και συ κλαις , πονάς πολύ .

                                   Ψέματα , ειν’ όλα Ψέματα !

                                   Ειν’ η Αλήθεια , μην του πεις κι αυτή ένα Ψέμα ,

                                   Ψέμα που αλλάζει όλα τα πράγματα .