ΣΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ

                                                       Σαν ξεκινήσαμε οι δυο μας για τον δρόμο

                                                       με την αγάπη να μας ζώνει από παντού ,

                                                        δεν λογαριάσαμε την Μοίρα και τον Νόμο

                                                        που μας προσμένανε στην άκρη του καιρού.

                                                        Τον πρώτο χρόνο που τα πράγματα αγριεψαν ,

                                                        το βλέμμα λύγισε μα όχι κι η ψυχή

                                                        η γνώση λίγη και τα αγκάθια που θρασέψαν

                                                        μας υποδείξανε λάθος ρότα και φυγή .

                                                        Ύστερα πάλι με το θάρρος των χαμένων

                                                        που μόνη ελπίδα τους η ίδια η Ζωή

                                                        βουβά ξυλάρμενα ανέμων επαρμένων

                                                        το σκάφος χτίσαμε ξανά απ’ την αρχή.

                                                        Και δωστου πάντα όλο τα ίδια και τα ίδια ,

                                                        με πτώσεις άσκημες κι ανόδους φωτεινές ,

                                                        να ξεκινάμ’ απ’ της ζωής τα αποκαΐδια ,

                                                        να καταλήγουμε σε λάκκους με ληστές.

                                                        Ώσπου στο τέλος θα μετρήσουμε το ΕΝΑ

                                                        Αυτό που άνοιξε στα πόδια μας πληγές

                                                        δεν θα θυμόμαστε τους δόλους και τα φρένα

                                                        μα θα ζηλεύουμε των νέων τις αρχές .

                                                        Αυτή ‘ναι η Τύχη μας κι αυτήν καλοναρχαμε

                                                        το μόνο έχει μας δυο άσωτες ψυχές

                                                        της ειμαρμένης τα παιχνίδια αψηφάμε

                                                        και τους ανέμους τους τρελούς μας εραστές.