ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ

                                      Καθένας έχει στην ψυχή του μια πληγή

                                      που τον πονά μα του θυμίζει και ποιος είναι

                                      κι όντας περήφανος καθώς αιμορραγεί ,

                                      την κρύβει την φυλάει απ’ το θεαθήναι .

                                      Χειροτερεύει τις φορές που ξαφνικά

                                      η απονιά και το γινάτι στους ανθρώπους

                                      τονε χλευάζει , τον στριμώχνει , τον νικά ,

                                      τον ρίχνει σε βαριά σιωπή , σε μύριους κόπους.

                                      Κάποιος να το βρει το φαρμάκι

                                      που το κρυψαν οι χίλιοι δράκοι

                                      να μου το φέρει για να γιανω

                                      τον πόνο τούτο να ξεκάνω .

                                      Καθένας έχει μιαν Αγάπη , έναν καημό ,

                                      έχει και μιαν απαντοχή που τον κρατάει

                                      μες την πικρή την μοναξιά του ζωντανό

                                      και στα όνειρα του τα χειλάκια της φιλάει.

                                      Ποιος ειν’ αυτός νωρίς απόψε

                                      που θα μου πει « Το κλάμα κόψε »

                                      ποιος θα με πάρει απ’ το χέρι

                                      και στην ποδιά της θα με φέρει .