ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗΣ ΚΑΝΤΙΝΑΣ

Τις ώρες που το Όνειρο σκεπάζει

χιλιάδες νήματα σε βλέφαρα παιδιών ,

φθορίου λίχνος σε φωτίζει και κεντάει

σκιές και κύκλους κωδικών συμβολισμών .

Αρματωμένη την τρελή επιθυμία

να κοροϊδέψεις την τρεχάλα των καιρών ,

τις αμαρτίες μου τροχας με βουλιμία

με τους τροχούς των παγωμένων σου ματιών .

Το μεροκάματο που τάχτηκες να ζήσεις

δεν έχει διάφορο , σκοπό , διαφυγή .

Είναι της νύχτας η μεγάλη αρπαγή ,

της μέρας πόθος που παράτολμα θα χτίσεις .

Αλλάζει ο ήχος της φωνής μου καθώς γνέφεις

και μου γελάς πισ’ από μάσκες ομορφιάς .

Ψωνίζω , φεύγω μα στην άκρη της καρδιάς

πεθαίνει η ελπίδα μου σε αλλονε σαν στρέφεις .