(THE CHAMBER OF X  DOORS)

Πρώτα στεκόμουνα εκεί στης σκάλας την κορφή

Και έβλεπα μόνο , όλον αυτόν τον κόσμο

Να τρέχουν πάνω κάτω , ασταμάτητα

Πόρτες π’ ανοίγανε και κάποιους οπου χάνονταν πισω απ' το κλείσιμο τους

Κι άλλες μετά να τους ξερνάνε πάλι εκεί

Στο μπουντρούμι με τις 52 πόρτες

Είχα μπροστά μου δυνατούς ,που παίζαν στο παιχνίδι

Κι άλλαζαν το παιχνίδι ,

τους αγγιγμένους απ’ τον Μίδα

Τους άλλους , τους φτωχούς , τους είχα βάλει πλάτη

Αφού δεν είχαν θέση ,να πάρουν μια προσπάθεια

Μα όπως ο ζογκλέρ ελπίζει , είχαν κι αυτοί κάποιαν ελπίδα

στην επόμενη παράσταση του θριάμβου τους

Στο μπουντρούμι με τις 52 πόρτες

Μα εγώ είχα ανάγκη σε κάτι να πιστέψω

Και κάποιον να εμπιστευτώ .

Κι εμπιστεύτηκα πιοτερο τον ξωμάχο απο τον άνθρωπο της πόλης

Ειν’ ο ξωμάχος που μπορεί με μια ματιά μονάχα να σε κρίνει

αν έχεις δύναμη εμπρός του να σταθείς !

Κι εμπιστεύτηκα τον εργάτη που βλέπει τα έργα των χεριών του

Που μας κοιτάζει ειρωνικά καθώς καλά γνωρίζει

Πως το μετρούμενο θα είναι πάντα ένα : Το πώς να αποδράσεις

απ’ το μπουντρούμι με τις 52 πόρτες

Εδώ κάτω είμαι τόσο μόνος με τους φόβους μου

Και ό,τι νιώθω χάνεται πίσω από τις πόρτες που περνώ

Θέλω να γυρίσω πίσω .

Πάλι απ’ την αρχή

Πρέπει να βρω τον δρόμο .

Πρέπει να βρω τον δρόμο μου .

Κάποια στιγμή μου ‘πε ο Παπάς πως είναι κάποια πόρτα

που σ’ έξοδο σε βγάζει κι ο Μάγος τον συμπλήρωσε

κουνώντας τα φτερά του 

όλοι αυτοι με είπαν μ’ ένα όνομα

Ακόμα και αυτοί που κλεισμένοι ψάχνανε για τις ωραίες λέξεις

Ζερβά μου ο πατέρας μου , η μανά μου δεξιά

μαζί τους κι όλοι οι άλλοι ,

προς κάπου να μου δείχνουνε,

μα πουθενά εμένανε εδώ δεν μου αρέσει

στο μπουντρούμι με τις 52 πόρτες

Κι έχω ανάγκη σε κάτι να πιστέψω

Και κάποιον να εμπιστευτώ .

Κι εμπιστεύτηκα αυτόν όπου μιλούν γι’ αυτόν τα έργα του

Που όντας χωρίς σύνορα , σύνορα δεν φυλάει

Που αν διαλέξω ρότα , θα γίνει το ταξίδι μου

Μα εδώ κάτω , σε τούτο το μπουντρούμι , τόσες πόρτες!

Δεν μπορώ να κρυφτώ .

Δεν μπορώ να βρεθώ .

Δεν μπορώ να τον βρω Αυτόν τον άξιο αποδέκτη των ονείρων μου

Θα του τα δώσω δώρα σαν θα μου δείξει τρόπο για να βρω

την πόρτα που στον ήλιο θα με βγάλει ,

μακριά απ’ το μπουντρούμι με τις 52 πόρτες

Εμπνευσμένο από το “The chamber of 32 doors” των GENESIS .

Ο τίτλος αυτού του κειμένου οφείλει να αλλάζει κάθε που θα σημαίνει 12 μεσάνυχτα στις 31 Δεκεμβρίου στο τελος της χρονιας . Κάθε χρόνο άλλη μια πόρτα εμφανίζεται απ’ το πουθενά που με επιστρέφει στο μπουντρούμι μόνο που δεν είναι πια το ίδιο . Για παράδειγμα στις 00 της 1^ης Γενάρη 2003 το μπουντρούμι θα έχει 53 πόρτες περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα . Ας είναι όμως …