Τ Α Ξ Ι Δ Ι

Τριγυρνάς στις αρχαίες γραφές

σαν σκυλί που μυρίζει κυνήγι

                                            ήχοι , νήματα , λέξεις σοφές

κι καρδούλα σου να την ανοίγει .

Τα φτερά σου σε πάνε ψηλά ,

σε κορφές που το χιόνι σκεπάζει .

Με τα ψέματα κάνεις τροχιές ,

που ο χρόνος για σένα χαράζει.

Αρμενιστη ,Αρμενιστη !

το καράβι σου μην το τσακίσεις .

Τροπικές σε καλούν αγκαλιές ,

στο παράπονο μην τις αφήσεις .

Η βροχή σε χαϊδεύει απαλά ,

μα η σταγόνα την πέτρα χαράζει .

Το χυδαίο εντός σου γελά ,

σε κλουβί το «γνωρίζω» αλλάζει .

Δώσε μια , δώσε δυο έλα εδώ

που το παν είναι ένα και φέγγει .

Στους μαστόρους της μοίρας θα πω

να σε πάνε στου κόσμου την στέγη .

Αρμενιστη , αρμενιστη !

τον εξάντα σου τώρα να σπάσεις .

Ο,τι ζεις ειν’ αυτό που θαρρώ

το Ταξίδι σε κάνει να πιάσεις