1 9 5 5

       Λίγα λουλούδια αληθινά

και μια ψωμιέρα ,

το νυχτικό μπαμπακερό

και μια γκαζιέρα ,

ένα κρεβάτι στη γωνιά

κι ένα φανάρι ,

έξω λυσσάει η βροχή

που θα σε πάρει .

Ειν’ του ραδιόφωνου ο ήχος

που μου μένει ,

στον νεροχύτη η βρυσούλα

που σε πλένει ,

Ο βήχας σου που μοιάζει

αλληγορία ,

βαριά βρισιά , φτηνός καπνός

και απορία .

Ρούχα πλυμένα , μαλακά

μα μπαλωμένα .

Λίγες δραχμές και τα τσιγάρα

αφημένα .

Στο μεροκάματο που ουδέποτε

θα φτάσει ,

κάνεις επίκληση ο Γιος

να μη σου μοιάσει .

Ειν’ ένα φως τώρα

που λιώνει την μορφή σου

κι οι αναμνήσεις

που γλυκαίνουν την ψυχή σου .

Τραύμα και πόνος και καημός

και πως αλλάζεις!

Είναι τα χρόνια που περνούν

και που τους μοιάζεις .