H ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΛΟΠΗ

Ξέρω πως θα ΄ρθω να σε βρω μετά από κάποια χρόνια

όντας φτωχός όσο ποτέ σε έργα και σε λόγια .

Εσύ θα περιφέρεσαι σε σκιερά υπόγεια

και δεν θα βλέπεις ροδανθούς στης Άνοιξης τα κλωνια .

Θα να σταθουμ΄ αντικριστά κι η σκόνη στον καθρέφτη

για σε σαν άγραφο χαρτί θα ειν΄ όπως και τότε .

Το δάχτυλο θα γράψει εκεί  « Αγαπημένε , ως πότε ?»

κι ύστερα μια διαγραφή και να , η αυλαία πέφτει !

Μα θα προλάβω να το ‘δώ προτού καν η ντροπή

κι η θύμηση π΄ ανέβηκε σαν κόμπος στο λαιμό ,

το χέρι σου οδηγήσουνε στην δεύτερη κλοπή .

Ωστόσο κρύα ταραχή με πνίγει σαν θηλιά ,

μην και ξανά ανήμπορος μείνω να σε θωρώ

κι όπως την πρώτη τη φορά δεν βγάλω ούτε μιλιά .