H AΛΑΒΑΣΤΡΙΝΗ (Τραγουδι μεσα σε τραγουδι, Δημοδες)

Η μουσική λάγνα κι αργή

Στόχος λιγνό , γυμνό κορμάκι .

Φαντάζει εκεί χρυσοχορδη ,

στάζει γλυκό , γλυκό φαρμάκι .

Γέρνει δεξα , γέρνει ζερβά ,

νότα τη νότα με κερνά

μέλι , κρασί και λάδι .

Μοιάζει λοτός π΄ άνθη πετά

και ποταμός π’ αναζητά

της θάλασσας το χάδι .

Μα εγώ μισός στην άκρη μου ,

με συντροφιά το δάκρυ μου ,

πικρό τραγούδι πιάνω :

Γυναίκα απ’ Αλάβαστρο

στα μάτια σου κρυμμένο

τον ουρανό τον έναστρο

γυρεύω το καημένο .

Κι είναι τα μάτια φυλακές ,

τα χέρια δάδες για να καις

την έρημη ψυχή μου .

Μάγισσα που με γήτεψες ,

δική μου όντας ως τα ψες ,

σήμερα μ’ αποσώνεις .

Αλλού κοιτά η πλώρη σου

και μ’απονια το δόρυ σου

στο στήθος μου καρφώνεις .